Taziye

Sezai abiyi kaybettik. Çok üzgünüm.

Yaşama veda eden bir yakınımın ardından ilk defa bir şeyler yazıyorum. Onu unutmam mümkün değil; onu nasıl hatırladığımı da unutmamak için yazmak istiyorum. Aileme çok şey için minnettarım ama sanırım en önemlisi kurdukları dostluklar. Onlar sayesinde hem arkadaşlığın ne olduğunu öğrendim hem de seçilmiş geniş bir ailem daha oldu. Sezai abi de bu geniş aileden, doğduğumdan beri hayatımda olan, her konuda danışabileceğim, her zaman büyük bir keyif ile dinlediğim ve çok sevdiğim biriydi. Handan teyzemin en yakını, annemlerin çok değerli arkadaşı, zaman zaman tüm aile fertlerinin akıl hocasıydı.

Sezai abiyi düşündüğümde gözümde hep Anadolu Hisarı’ndaki güzel evinde, yeşillikler içinde; sevdiği müzikleri dinlediği, filmleri izlediği; elinde çayı veya içkisiyle gelenlere çikolata ikram ettiği; koltuğunda sakince oturduğu ve tatlı tatlı sohbet ettiği o anlar canlanıyor.

Sezai abi, “yahu” diye başlayan cümlelerini, ciddiyetle konuşurken yaptığın esprileri ve ardından omuzlarını kaldırarak gülüşünü hiç unutmayacağım ve seni hep sevgiyle hatırlayacağım.