Taziye

Onu apansızın kaybettiğimiz günden bu yana sürekli düşünüyorum; 2000 yılı sonrasında yaşadıklarımız, birlikte hayata geçirdiklerimiz, kimi zaman çektiğimiz sıkıntılar, yaşadığımız anlaşmazlıklar ya da fikir ayrılıkları, bazen üzerimize boca edilen düşmanlıklar, ama çoğu kez deneyimlediğimiz dostluklar, yakaladığımız başarılar ya da tattığımız macera, huzur, mutluluk, sürpriz ve sevinç anları durmaksızın birbiri ardına gözümün önünden geçiyor.

Hala inanmakta zorlandığım bu kayıp, kocaman bir yara açtı yüreğimde. . Elbet zamanla kabuklanacak ama içten içe kanaması sanırım hiç durmayacak, tıpkı gözyaşlarım gibi…